კრანახს ლიტერთან აკავშირებდა პირადი მეგობრობა, ჩანს ვიტენბურგში ახალგაზრდა ლიცენციატის გამოჩენისთანავე, რომელიც კითხულობდა არისტოტელეს ფილოსოფიის ლექციებს. ის გახდა მიმდევარი და მისი გამოშვებული გრაფიკული ნახატი – ფურცლების მეშვეობით პროპაგანდა გაუწია ლიტერის საწყისს, მოგვიანებით კი ბიბლიის თარგმნის ილუსტრაციას. ამასთან ერთად ის განაგრძობდა სურათებზე, შეკვეთების მიღებას, ისეთი ადამიანებისაგან, რომლებოც იყვნენ ლიუტერის მოწინააღმდეგე რეფორმაციები, როგორც იყო ალბერტ ბრანდერბურსკი და ჰერცოგი გეორგი და სხვები. ეს ეპოქის დროის თავისებურებაა! მიუხედავად კურფურსტის დიდი შეკვეთებისა, რომლესგანაც მას ჰქონდა კარგი მდგომარეობა და ხელფასი, კრანახი ასრულებდა მთელი ცხოვრების მანძილზე სხვა შეკვეთებსაც, მას ჰყავდა მუდმივი შემკვეთები, როგორიც იყო კარდინალი ალბერტი და ჰერცოგი გეორგი, ეპისკოპოსები,კნიაზები,პროფესორები და ა.შ. ასეთი შეკვეთები მოითხოვდა ძალიან დიდ და რთულშრომას, ორგანიზაციულ შემოქმედებას, რაც შექმნა კრანახმა – ეს იყო მრავალი მზა კომპოზიციები, ნატურე სურათები პორტრეტებისათვის და აქტებისათვის. მას ეხმარებოდა მრავალი თანაშემწე და მოსწავლე. ალბათ, თვითონ კრანახის სურათების მრავალჯერადი გამოყენების შედეგად, რომ დაეკმაყოფილებინათ მოთხოვნა შემკვეთების, შემორჩა ძალიან ცოტა, რომლებიც არ უკავშირდება ერთმანეთს.
ასეთია თვითონ კრანახის ბიოგრაფიაც. მას კარგი შემოსავალი ჰქონდა და ეწოდა აკურატულ ანგარიშს, შეიძინა აფთიაქი, სადაც ნებართვაში წერია, რომ მას მოემსახურებიან მსახურები. სხვანაირად რომ ვთქვათ, ე სარის კაპიტალის ზრდის საუკეთესო ხერხი.
მან შეიძინა რამდენიმე სახლი, მიწის ნაკვეთი და ჰქონდა წიგნების მაღაზია, რომლიდანაც ვრცელდებოდა მისი დაბეჭდილი გრავიურები. 1519 წელში მას ირჩევენ ქალაქის საბჭოს წევრად. შემდეგ კი მას მთEლი ქალაქის ფინანსები გადააბარეს. ხოლო 1537 დან 1544 წლამდე ის იყო ქალაქ ვიტენბურგის გურგორმეიტერი. ეს იყო არა მარტო იმ დროის თავისებურება, არამდე პატივისცემის, კრანახის მუშაობის სიჩქარის მაჩვენებელი. ამასთან ერთად კრანახი არ ტოვებს თავის ძირითად საქმიანობას – ხელოვნებას, სიკვდილი ბოლომდე. ცნობილია, რომ ერთხელ, გურგორმეისტერი ლუკი გამოძახებული იყო ბრანდერბურგში პორტრეტის დასახატად, ვოტენბურგში არ შედგა, ჩაიშალა მოლაპარაკებები. ასეთი შერევა სხვადასხვა საქმიანობის, სურათების, გრავიურების, პორტრეტების ხატვიდან მოდური კოსტიუმების შექმნამდე, სამეფო კარის კედლებისათვის შესაფერისი ქსოვილის შერჩევისათვის, - ე სარის ტიპიური მოვლენა იმ დროის მხატვრებისათვის, რომლებიც ამ საქმიანობას უთავსებდენენ დიპლომატიურ დავალებებს. ასე კრანახი 1508 წელს ნიდერლანდებში იმპერატორ მაქსიმილანთან ყოფნისას ხატავს რვა წლის კარლს,შემდგომშI მრისხანე იმპერატორ კარლს, რომლის წინაშე წარდგენა მას მოუწია სიკვდილისწინ. ვიტენბეგში გადასვლის დროს მთლიანად ჩერდება მისი შემოქმედების თვისებურება. კრანახი ჩამოყალიბდა როგორც მხატვარი. კრანახის შემოქმედება მთელი მისი ცხოვრების მანDილზე გამოირჩევა ყოფადობის ნამდვილი ასახვით. რათქმაუნდა კრიტიკოსები ცდილობენ შექმნან მისი სურათების შექმნის თანმიმდევრობა, მაგრამ არავითარი შედეგი ამას არ მოაქვს. ასევე არ გამოდის მკვეთრი გამიჯვნა მისი სურათებისა და სახელოსნოში დამაზადებული. სურათებს შორის განსხვავება არის მხოლოდ შესრულების ხარისხში. განასკუთრებით ხაზზგასასმელია, რომ არ არსებობს კოპიები, რადგან ყოველი განმეორების შემთხვევაში ვლინდება სხვადასხვა შესწორებები. 1509 წელს კრანახმა მიიღო დამტკიცებული გერბის ნიშანი, რომელსაც მფრინავი გველის – პირში ბეჭდით ფორმა ჰქონდა. და მალე ეს იყო შემოქმედების მარკა, თარიღI ხან ჰქონდა ხან არა. თუ მას მიდარებთ იმ დროს იტალიურ ფერწერასთან, კრანახს აქვს ინდივიდუალური ხასიათი. ყველა კერძო საუბარი იმ დროის მხატვრების რიტმზე, ფაიფურის ფორმაზე, სიმეტრიაზე კომპოზიციის კლასიკურ აგებაზე გეომეტრიულ ფიგურებში, ყველაფერი ეს ეხებოდა კრანახს.
რათქმა უნდა, მისი სურათები კომპოზიციურად ჩაკეტილია, გარკვეულ ადგილებში ან ჯგუფებში შეინიშნება მასების თანასწორობა, მაგრამ მთავარ ძალად გვევლინება ჰარმონია, სინაზე და ხაზების სინარნარე, სიმსუბუქე და სხეულების გრაცია, რომლის დაგმის დროს ის არ მიმართვას, მკვეთრ კომპოზიციებს, რომლებიც შემოიტანეს სხვა ხელოვნებმა გერმანიიდან, იტალიიდან და ნიდერლანდებიდან – როცა მას სჭირდება, ისეთი სიმსუბუქით იყენებს, როგორც თავის საკუთარ ჩვევებს.